فضای کار اشتراکی که گاهاً با عناوینی همچون فضای کار مشترک و کو-وُرک (co-work) نیز شناخته میشود، محیطی مشترک برای انجام امور فنی و تخصصی است که برای نخستین بار فرانک لوید رایت (Frank Lloyd Wright) اولین فضای کار اشتراکی با پلان باز را در سال 1903 برای اداره لارکین در شهر بوفالو ایالت نیویورک امریکا طراحی کرد.
بعد از آن نیز مراکز متعددی با ماهیت فضای کار مشترک شروع به فعالیت کردند اما شروع جدی چرخهی ایستگاه کاری مشترک توسط توسط برَد نوئبرگ (Brad Neuberg) در 9 آگوست سال 2005 در سنفرانسیسکو تحت عنوان فضای کار اشتراکی اسپایرال میوز (Spiral Muse) آغاز شد. چرخهای که منجرب تکثیر این گونه مراکز در امریکا و اروپا شد و با گذر زمانی کوتاه ردپای فضای کار اشتراکی در ایران نیز مشاهده شد.
نخستین فضای کاراشتراکی در ایران در استان زنجان توسط فرهاد سپیدفکر تاسیس شد و بعد مدت زمان کوتاه، تهران میزبان تعدد اینگونه ایستگاههای کاری مشترک شد.
بررسی تخصصی
فضای کار اشتراکی، فضایست که توسط مالک یا مالکین آن تجهیز و در راستای بهره بردای کاری به صورت میزهای کاری، اتاق یا سالنهای اختصاصی به صورت مدت دار به کاربران اجاره داده میشود. از ویژگیهای منحصر به فرد آن میتوان به:
نگهبانی، فضای مجهز و طراحی شده، دارای آب، برق، سیستم سرمایش و گرمایش، خط تلفن، اینترنت، سرویس بهداشتی، اتاق جلسات، اتاق استراحت، سالن مطالعه، مربی کسب و کار و فضای تفریحی اشاره کرد که موارد یاد شده از بدیهیات مراکز کار اشتراکی هستند و همین امر موجب شده تا افراد و فعالان کسب و کار برای حضور در چنین فضاهای کاری علاقه نشان دهند.
از دیگر موارد مود توجه میتوان به مقدار هزینهی پرداختی از سوی کاربران در قبال در یافت خدمات اشاره کرد.
مسلما برای تجهیز کردن یک دفتر کار منهای هزینههای جاری و هزینهی اجاره دفتر، هزینهی گزافی باید توسط صاحبان کسب و کار پرداخت شود اما، فضایهای اشتراکی کسب و کار با تقلیل این هزینهها و ارائه خدمات حرفهای پلی میان فعالان کاری و فضای حرفهای کاری بنا کردهاند تا بتوانند پاسخگوی نیازهای جامعهی کاری باشند.
فضای کار اشتراکی در ایران
شروع فعالیت این گونه فضای کاری در ایران ابتدا توسط فرهاد سپیدفکر در استان زنجان با فضای کار اشتراکی 404 رقم خورد و با گذر زمان و آشنایی سایر فعالان حوزه فناوری با این مدل کسب و کار، شاهد رشد کو-ورکها در ایران شدیم.
اوج این تکثیر و شیوع نوآورانه، طبق آمار نتایج جسجتوی گوگل بین سالهای 2018 الی 2021 بود که بعد از آن روند رشد مراکز افزایش یافت اما از اواخر سال 2021 این میزان جذب مخاطب رو به کاهش شد.
علت اصلی این کاهش کاربر را عمده دلایلی همچون: سطح پایین کیفیت خدمات ارائه شده توسط کارگزاران مراکز کار اشتراکی، بالا رفتن هزینهی اشتراک استفاده از خدمات مراکز، اعمال محدودیتهای عقدتی و محدودیت زمان استفاده از مراکز هستند که توسط کاربران بیان شده است.
تهران، پایتخت فضای کار اشتراکی ایران
همانند سایر اصناف مختلف که تهران میزبان اصلی آنها بوده و هست، متاسفانه، فضاهای کار اشتراکی نیز دستخوش این رقابت شهری شده و بیشترین ایستگاه کار اشتراکی در تهران مستقر شده است. ضمن اینکه، میزان جستجوی کلیدواژه “فضای کار اشتراکی” به ترتیب شامل: تهران، خراسان رضوی و اصفهان بوده است.
انتخاب فضای مناسب اشتراکی
امروزه تبلیغات ما را در انتخاب اصلح و متناسب با نیازمان دچار سردرگمی کرده به طوری که گاهی برخلاف مزیتهای یک محصول و یا یک برند،
توسط پروپاگانداهای رسانهای اقدام به تبلغات مستقیم و یا غیر مستقیم آنها شده و باعث هجوم افراد به سمت آن برند میشود.
ایران بندز ریویو تصمیم دارد تا با بررسی دقیق و تخصصی، حقایق برندها را بررسی کرده و با واکاوی وقایع رخداده از ابتدای شروع به کار هر برند، نسبت به آگاهی مخاطبان و تسهیل کردن فرآیند انتخاب همراهی کند.
پس برای انتخاب صحیح و دقیق، هر محیط فعالیت را بصورت مجزا مورد ارزیابی قرار خواهیم داد و در نهایت بهترین فضای کار اشتراکی هر شهر و استان را رتبه بندی خواهیم کرد.
باشد تا قدمی هر چند کوچک در راستای بهبود سطح کیفی زیستن در ایران با اصالتمان برداشته باشیم.